Jenny Verplanke

Langs wegen van geleidelijkheid is de Belgische Jenny Verplanke sinds jaren op zoek naar een innerlijke en schilderkundige synthese: een eenheid van wezen en kunstenaarschap. Met andere woorden, zoals zij leeft zo schildert zij. Zij gaat haar eigen weg zonder herkenbare navolging van grote voorbeelden. En naarmate haar levensbronnen, haar voedingsbodems rijker worden, verdiept zich haar kunst. Oorspronkelijk esthetiserend, met anekdotische kanttekeningen en lineaire franjes, gaat zij meer en meer de moeilijke weg op van een directe expressie. Uit haar recentere werken spreekt geen expliciete boodschap maar diep geestelijk engagement. Schilderkundig zou je het werk van Jenny Verplanke lyrisch abstract kunnen noemen. Met een verfijnd palet van kleuren slaagt zij er telkens weer in een afgewogen, harmonische compositie te bereiken waar kracht en poëzie elkaar op verrassende wijze ontmoeten. Inhoudelijk gezien is haar werk niet getormeerd, niet psychisch beladen. Maar toch steekt het vol van bewogenheid en betrokkenheid. Jenny is opgegroeid in een rurale poldergemeenschap in Zeeuws Vlaanderen. De verbondenheid met de natuur maar ook een diep religieus engagement hebben haar werk fundamenteel bevrucht en gevoed. Jenny heeft jaren met haar man in West Afrika gewoond. Maar hoe ver ook van haar roots verwijderd is zij gebleven wie zij was, een brok natuur, een berg geloof, een krachtveld van spontane emotie. Afrika is een voedingsbodem geworden voor haar werk, heeft haar nieuwe impulsen en verdiepte inzichten gegeven. Niet zozeer de uitbundigheid van kleurrijke feesten heeft zij daarvan meegebracht, maar de kleuren van verschroeide aarde, de patronen van bezwerende inscripties, het gebaar van rituelen, de vibraties onder de huid van Afrika, die eigenlijk de vibraties van haar eigen wezen zijn.

Guido Dobbelaere